Wojciech Kudyba „Dialogo”

Wiersz ten znajduje się w tomie Wojciecha Kudyby "Tyszowce i inne miasta", Sopot 2005, str. 9.

Autor: Wojciech Kudyba

Rozmowa

Rozmowa jest jak podróż, zawsze w innym miejscu – 
W głębi Śródziemnomorza, w środku właśnie zaczętej historii;

Wciąż trzeba jej szukać, odchodzić, powracać 
Przeprawiać się na Sycylię, pojutrze, codziennie.

Pociągiem, statkiem, lekkim samolotem,

Wczesnym rankiem, nagle zostawiać widoki.

Późną jesienią poznać niemylny szlak

Wzdłuż działów wodnych,

Przez zamęt unosić jej łagodny promień:

Złociste światło limfy, nurt krwi

W autobusach, na promach, w roku dwa tysiące czwartym.

Lub przeciwnie: ledwie zamknąwszy powieki,

W chwili, która może okazać się wieczna,

Poczuć jak niesie – niczym wielki, atlantycki wiatr:

Zawsze do wewnątrz.

Ruch bywa wtedy rodzajem rytmu,

Wędrówka – słuchaniem.

Wiele podróży ma taki charakter: muzyczny.

Tłumaczenie na język włoski: Bożena Zofia Kachel

Dialogo

Il dialogo è come un viaggio, sempre in un luogo diverso - 
Nelle profondità del Mediterraneo, proprio al centro della storia che è iniziata;
Di continuo bisogna cercarlo, andarsene, tornare 
traversare in Sicilia, posdomani, quotidianamente.

In treno, con la nave, con un aereo leggero,
Di primo mattino, d’un tratto lasciare il panorama.

Alla fine d’autunno, lungo spartiacque,

Conoscere il sentiero che non t’inganna,
Sollevare nella confusione il suo tenue raggio:
La luce aurea della linfa, il flutto del sangue

In autobus, sui traghetti, nell'anno duemilaquattro.

Oppure al contrario: appena chiusi gli occhi,
In un attimo che può rivelarsi eterno,
Sentire come soffia – quasi come un grande vento atlantico:
Sempre all'interno.
Capita allora che il movimento sia come un ritmo,
Viaggiare è un ascolto.
Molti viaggi hanno siffatto carattere: musicale.